Nikt nie rodzi się liderem

Każdy z nas przynajmniej raz słyszał o szkoleniach z zakresu rozwoju cech liderskich. Być może w firmie, w której pracowałeś, pracownicy byli nawet wysyłani na takie szkolenia. "Po co? - myśli osoba sceptyczna. - Albo jest się liderem, albo nie. Albo ma się charyzmę, albo nie".

Jednak osoba, której zwyczajowo przypisuje się wrodzone cechy przywódcze, przeszła długi proces socjalizacji. Proces ten rozpoczyna się w momencie narodzin i trwa przez całe życie. Oznacza to, że okoliczności jej życia rozwinęły się w taki sposób, że właśnie te cechy się rozwinęły. Z grubsza rzecz ujmując, w ważnych okresach rozwoju osobistego okoliczności i mikrospołeczeństwo pozwalały tej osobie na bycie liderem. A ten, kto uważa, że nie ma wrodzonych cech przywódczych, jest po prostu osobą, która proces ten ma jeszcze przed sobą.

To jest pierwsza kwestia. Drugą kwestią jest to, że lider nie pojawia się znikąd i nie zajmuje pozycji lidera w sposób domyślny. Różni ludzie mogą być liderami w różnych sytuacjach. Aby zostać liderem danej grupy, trzeba spełnić oczekiwania tej grupy. 

Aby odkryć w sobie lub innej osobie potencjał lidera, można przyjrzeć się temu, co składa się na lidera. I wyróżnić cechy, które będą dobre dla każdej sprawy. Należy jednak pamiętać, że najważniejsza jest wiedza i umiejętności w zakresie działalności, którą się zajmuje. Wiedza specjalistyczna stanowi podstawę autorytetu i zaufania ludzi do Twojej osoby.

Cechy lidera:

• Umiejętności komunikacyjne. Lider potrafi budować relacje z grupą i z każdym z osobna. Potrafi negocjować i słuchać. Tego można się nauczyć.
• Podejmowanie decyzji. Lider wie, jak lepiej wykonać dane zadanie i jest odpowiedzialny za jego wyniki. Tego można się nauczyć.
• Aktywność. Lider ciężko pracuje. Dzięki wysiłkom i konsekwentnej praktyce z czasem staje się on wydajny. Tego można się nauczyć.
• Umiejętności organizacyjne. Lider to gracz zespołowy. Skutecznie rozdziela zadania między uczestników i zarządza czasem. Tego można się nauczyć.
• Empatia. Lider troszczy się o wspólną sprawę i rozumie, jak każdy z uczestników czuje się w różnych sytuacjach. Nawet tego można się nauczyć.
• Umiejętność przyznawania się do błędów. Lider nie szuka winnych, uczciwie przyznaje, że nie postąpił w najlepszy sposób, i nie wycofuje się przy pierwszej porażce. Jest to trudne, ale można się tego nauczyć.

Tak więc lider jakiejkolwiek struktury to nie to samo, co menadżer. Menadżer jest albo mianowany, albo wybierany. Ma jasno zdefiniowane funkcje. Pozycja lidera kształtuje się spontanicznie, lider jest wybierany domyślnie. Lider nie może aspirować do wpływów czy władzy, są one mu powierzane przez tych, którzy chcą za nim podążać.

Oto opinie partnerów krajowych SOLARGROUP, którzy tworzą i nadzorują zespoły biznesowe w swoich regionach, na temat liderów w ich strukturze partnerskiej.

Laura Guinta, Indonezja: "Lider musi mieć przede wszystkim wiedzę".

Gilles Weber, Francja: "Ludzie, którzy wykazują inicjatywę, stają się liderami. Nie trzeba ich kontrolować. Można im zaufać".

Massimiliano Vivian Rossini, Peru: "Ważne jest, aby lider nauczył się pracować z planem."

Elena Lozada, Ameryka Łacińska: "Osoba postrzega cię jako lidera i chce się trzymać Ciebie i podążać za Tobą do samego końca, dlatego, że Ty jej pomagasz".

Birdi Gulshan Kumar, Indie: "Trzeba pracować nad swoją marką osobistą, aby być znanym jako ekspert i godnym zaufania". 

Więcej informacji na temat tego, jak samemu stać się liderem i rozwijać lidera w swojej strukturze, można znaleźć w Metodologii Pracy Partnera.