Przełom, na który czekamy już od 100 lat: technologia „Slavyanka” w historii rozwoju silników elektrycznych
Nie sposÓb wyobrazić sobie wspÓłczesnego świata bez elektryczności: dziesiątki miliardÓw silnikÓw elektrycznych zapewniają ludziom bezpieczne i komfortowe życie. Zaskakujące jest fakt, że pomimo zawrotnego tempa postępu naukowego od prawie 100 lat nie odnotowano żadnych znaczących odkryć w tej dziedzinie. Do momentu opracowania technologii „Slavyanka”.
Naukowcy z całego świata 200 lat temu przeprowadzali eksperymenty naukowe z elektrycznością.
W 1831 roku brytyjski fizyk Michael Faraday odkrył zjawisko indukcji elektromagnetycznej i opracował najbardziej prymitywny silnik elektryczny, już pÓźniej udało się go „oswoić” i znaleźć praktyczne zastosowanie.
W 1834 roku rosyjski naukowiec Boris Jakobi stworzył pierwszy na świecie silnik elektryczny zasilany prądem stałym z baterii galwanicznych, o mocy 15 watÓw i prędkości wirnika 80-120 obr./min. Autorowi wynalazku udało się sformułować i zastosować zasadę ciągłego ruchu obrotowego, podczas gdy wcześniej istniały tylko urządzenia z ruchem posuwisto-zwrotnym lub wahadłowym, ktÓre nie mogły znaleźć szerokiego zastosowania praktycznego.
Następnie Jakobi zwiększył moc swojego silnika elektrycznego do 550 watÓw. W 1839 roku silnik został zainstalowany na łodzi, ktÓra była w stanie przewieźć 14 pasażerÓw pod prąd Newy z prędkością 4 km/h. Było to pierwsze praktyczne zastosowanie silnika elektrycznego w historii.
Silnik Jakobiego okazał się najbardziej niezawodnym i mocnym ze wszystkich napędÓw elektrycznych powstałych w tamtym czasie.
W drugiej połowie XIX wieku wynalazcy znacznie ulepszyli silnik elektryczny.
Szkot Robert Davidson wynalazł pierwszą lokomotywę elektryczną.
Niemiecki wynalazca Werner von Siemens jako pierwszy umieścił uzwojenia w rowkach.
Serb Nikola Tesla opatentował pierwszy dwufazowy asynchroniczny silnik elektryczny i błędnie uważał, że taki silnik jest najlepszy z ekonomicznego punktu widzenia spośrÓd wszystkich układÓw wielofazowych.
W 1889 roku rosyjski inżynier elektryk Michał Doliwo-Dobrowolski stworzył trÓjfazowy asynchroniczny silnik elektryczny z wirnikiem klatkowym w postaci „klatki wirnika”. Ta konstrukcja była optymalna do przenoszenia mocy i niemal natychmiast uzyskała szerokie zastosowanie w przemyśle.
Mijały lata: ludzkość podbiła kosmos, odkryła sekret DNA, „oswojona” została energia atomowa. Jednak konstrukcja silnika indukcyjnego pozostała praktycznie niezmieniona.
1995 rok. Przełomowego odkrycia w elektromechanice ponownie dokonał radziecki inżynier. Dmitrij Aleksandrowicz Duyunov opracował i opatentował zasadę połączonych uzwojeń „Slavyanka”. Technologia umożliwiła połączenie dwÓch tradycyjnych typÓw uzwojeń w jednym silniku: „gwiazdy” i „trÓjkąta”. Silniki ze „Slavyanka” są dużo bardziej wydajne i niezawodne niż ich asynchroniczne odpowiedniki, zużywają mniej energii i są dużo bardziej ekonomiczne.
Uzwojenia kombinowane znalazły praktyczne zastosowanie na całym świecie: unowocześnione technologicznie silniki pracują w rÓżnych dziedzinach przemysłu, gospodarce komunalnej, rolnictwie oraz transporcie. Obecnie zespÓł Dujunova w firmie „SowElMash” już opracowuje od podstaw silniki ze „Slavyanka”. Inżynier, podobnie jak jego wielcy poprzednicy, dąży do pełnego wykorzystania potencjału technologii, co może być zrealizowane jedynie w siedzibie własnego biura projektowo-technologicznego.
Odkrycie Dujunova było odpowiedzią na jedno z najpilniejszych pytań XXI wieku: jak zaspokoić stale rosnące zapotrzebowanie ludzkości na elektryczność bez szkody dla planety?
Dlatego „SowElMash” jest wspierany przez dziesiątki tysięcy ludzi z całego świata, inwestujących w rozwÓj technologii i budowę centrum innowacji. Dołącz do naszego projektu, aby przynieść korzyści planecie i zwiększyć swÓj dobrobyt.